وقتی که خاستم ازدواج کنم همه آنهایی که بفکرم بودند آمدند و گفتند سخت است. و آنهایی هم که تعارف داشتند و از خودی ها نبودند پوزخندی به مبارکی میزدند و توی دلشان می گفتند نمی توانی. با اطمینانی تا سقف کشیده از توی چشمانشان به من می گفتند که می بینیم روزی را که زمین میخوری… اما من، به طور کاملن ملموس و شعارگونه ای، دست خدا را احساس می کردم. برای اولین بار در زندگی… تا به حال انقدر نزدیکش نبود. و من اعتماد داشتم به پدرم که دستش کمرم را سفت نگه داشته بود. به خودم که نیرویی جادویی در تمام بدنم در چرخش بود. به انتخابم… که کل مسیر را با من خواهد آمد. آن زن آمد. و همه آنهایی که منتظر شکست من بودند، به گوشه ای رفتند و آرامتر به …خوری خود مشغول شدند. و آن دسته اول برایم خوشحال تر شدند.
مراسم را گرفتیم در زمانی که می دیدیم هر اسکناسش چطور میرسد.
۱: زن اگر ارزشش را دارد هرکاری برایش بکنی کم است
۲: اگر “تنها” مشکل ازدواجت پول است، گورپدرش! می رسد. (من دیدم و اعتقاد دارم) ولی اگر از طرفت مطمئن نیستی بشین سرجایت
۳: تا میتوانید ساده بگیرید. به نفع خودتان است. به عبارت “دل خوش” ایمان داشته باشید. دلتان خوش باشد کافی ست. خرج های من هم ایده آلم نشد.
دوماه بعدش خونه دار شدیم. پولش مدتها بود بلوکه شده بود و درست سر وقتش آزاد شد و رسید. خانه ای کوچک اما پُر رویا. با شادی های مضاعف. باهم میسازیمَش.
لبخند ظریف تو به ما نشان داد
آینده پر از خنده شود …..
اضافات:
بازهم نقاشی؛ اینبار edward hopper دوسداشتنی
